Boğazın ötesinde ve berisinde olanlar da okuyabilir!
Sen beni bilirsin...Hiç yalan söyleyemem...
Aşk bitti diyorsam,
Bir daha dönmem,
Daha neler, neler var,
Yarına yenilenir insan,
Acının külleri savrulur,
Unutur bir daha insan,
Senin gökyüzünde uçamam,
Senin yağmurunla ıslanamam!
Masal bitti kahramanım,
Senin kollarında uyuyamam,
Birisine şarkı sözleri anlamlı gelmeye başladı mı, işte orası kelimelerin bittiği, sözlerin tükendiği, ateşin çatırtılarının duyulduğu, herşeyi yakmaya başladığı yerdir. Alevin yükseldikçe yükselir! Canın yanar, ama çığlıkların içinde birikir. Yüreğin büyümeye başlar. Vücudunu kaplar, sonra seni aşar, çevreni kaplar, sonra işte öyle... büyüdükçe büyür... Sen küçüldükçe küçülürsün... Neye uğradığnı şaşırırsın... Herşey sönükleşir... Sanki bu dünyada varolan birisini kabarıklaştırmak için... Sonra savaş başlar... Tereddütlerinin saldırısı karşısında kan revan içinde kalırsın... Sonra bakarsın ki, sen kendinle savaşırken, senin için seninle barışmaya gelen birisi kapında beklemekten yorulmuş, usancından uzaklaşmaya başlamış. O, ellerinden öylece kayıp giderken, pişmanlıklarına yanar yakılırsın... Umudunu kaybetmeden ama!...
"Sabır!" dersin sonra, O'na güvenirsin. Son noktayı sen koy dersin! Büyük bir düşünür der ki, "İnsan ihtiyaçlarını, onları karşılayabilecek birine açmalı; bela-yı dertten "ah" edecekse derde derman bir hekimin yanında inlemeli...". İşte böyle aziz dostum!
