Adalara giderken son bir kez önünden geçtim. Sahaf insancılın Esnaf sarayı arkasında Sahaf İnsancıl'ın yeni açılan kitapçısı gördükten sonra / kitaplarımın bir kısmını sattıktan
sonra:( yürümeye devam ettim. Şair Füzuli caddesinde eski kalabalığın yoksunluğunu gördüm. Bilenler bilir, eskiden Şair Füzuli'deki duraklardan kalkan otobüsler Yenikent'e, Gökmeydan mah. ve Sanayiye giderdi. Şimdi o duraklardan geriye sakin bir cadde kalmış. İki Eylül Şir Füzulinin kalabalığını devraldı. Ara sokaklardan Adalar'a giderken Gürbüz Apartmanına bir baktım. Sanki birden duygulandım. Ordan ne kadar da çok insanla tanışmışım. Öğrencilerin ne acılarına şahit olmuş apartman... Zor ve sancılı o eski günler gözümün önünde canlandı. Ama harika insanlarla tanışmıştım orda onlardan biri de Compir...
4 comments:
vay be kardesim, simdi aldin bizi nerelere goturdun. hep yasanilan an'dan daha degerli gibi geliyo insana gecmis zaman. oysa ki yasanilan an'da bir gun gecmis zaman oluyor ve ayni ozlemle hatirlaniyor. ben kimlerle tanismadim ki orda. hey gidi gunler hey.
Çok güzel yazmışsın.... Bence siyasi olayları edebiyat eserine cevirebilirsin:) bir fikir...
Yukarıdaki yorumum Compir için... yazı için değil yani:)
anladik canim :)
Post a Comment